Tadeusz, po poślubieniu w 1927 roku Chrystyny de domo Turno, objął w posagu majątek Torzeniec. Tam to rozwinął produkcję i eksport towarów, w tym wysokiej jakości alkoholu.
"Nigdzie na świecie nie ma tak pięknych wschodów i zachodów słońca, jak na tej Wielkopolskiej równinie" - pisał w swoich pamiętnikach Tadeusz o ukochanym Torzeńcu.
To tutaj odnalazł swoją bezpieczną przystań, do której wracał w każdej wolnej chwili. Tej to krainie oddał swoje serce, miał wobec majątku ambitne plany rozwoju, wspierał miejscową ludność, rozwijał nie tylko przemysł, ale także - poprzez budowę chociażby bibilioteki czy kina - kulturę i sztukę.

W 1938 roku Tadeusz, po objęciu placówki dyplomatycznej w Rio de Janeiro, podjął pierwsze próby importu nowo poznanego alkoholu do Polski.
Ambasador wiązał z tym wielkie plany, mając nadzieję na rozpoczęcie szerszej wymiany handlowej pomiędzy Brazylią a Ojczyzną.
Cachaça, jako trunek egzotyczny, zainteresowała zarówno kręgi polskiej dyplomacji, jak również pracowników majątku - którzy to mieli okazję spróbować nowego rodzaju alkoholu.
Ambitne plany związane z rozbudową importu alkoholu zostały przerwane przez wybuch II Wojny Światowej i erę komunizmu.